ijzer slachtwerk
In het eerste jaar van de Toneelacademie heeft Luuk van Gils de immersieve installatie “IJzer Slachtwerk” gemaakt.
De opdracht was om een voorstelling te maken geïnspireerd door het stuk “Atropa” van Tom Lanoye onder begeleiding van Guus van Geffen. In deze voorstelling zou het decor/de scenografie de hoofdrol spelen.
Atropa is een verhaal dat is gebaseerd op de Trojaanse oorlog. Hierin speelt onderdrukking een grote rol. Dit is dan ook het onderwerp dat Luuk heeft gekozen om verder uit te werken.
Door omstandigheden heeft Luuk deze Installatie alleen moeten bouwen in tegenstelling tot de rest van de klas. Dit kwam omdat zijn partner halverwege zeer ziek werd en niet meer naar school kon komen.
Luuk zag dit dan ook als een kans om zijn oeuvre van immersieve installaties uit te breiden.
Hij wilde geen normale theateropstelling gebruiken, maar juist een podium creëren waar men zich vrij door de ruimte konden verplaatsen. Ook wilde hij dat het decor niet alleen de sfeer van de voorstelling uitstraalde, maar ook dat het een functie daarbuiten had.
Uiteindelijk is hij tot een idee gekomen om een slachtveld te maken dat zich rondom het publiek afspeelt. Het decor bestond uit 6 kleine installaties van allemaal ijzeren voorwerpen die gekanteld zijn. Een wereld die letterlijk op zijn kop staat.
Midden in het slachtveld was een keurig net wit vlak, waar juist alles rechtop stond. Al de voorwerpen in dit vlak werden gebruikt op de manier waarop de bedoelt werden. Alle voorwerpen buiten dit vlak werden gebruikt om het slachtveld te creëren.
Wanneer het publiek binnen kwam zat er een dame, helemaal in het wit gekleed in het witte vlak midden in de ruimte. Ze speelt blokfluit. Hele rustgevende en vriendelijke tonen.
Na deze introductie binnen de gekantelde wereld, werd het publiek een voor een geblinddoekt.
Een paar mensen werden niet geblinddoekt en mochten plaatsnemen bij één van de 6 installaties.
Zij mochten deze installaties ‘bedienen’. Elke installatie is namelijk een muziekinstrument dat een hels kabaal maakt.
Tijdens deze oorlog komt de dame het witte vlak uit en loopt naar ieder die geblinddoekt is. Ze pakt hun hand en legt die op haar eigen wang. Een gevoel van rust en vrede, midden in deze oorlog.
Deze installatie is bijna een simulatie van onderdrukking, van onmacht.
Samen komt men binnen en snel verandert de situatie omdat sommigen de instrumenten beginnen te bespelen en de rest, omdat ze geblinddoekt zijn en niet weten wat er gebeurd, onder druk zet. Maar ook wanneer het even niet meer goed blijkt te komen, is er nog een sprankeltje hoop.
De blinddoek gaat af en dat is het dan. De wit geklede dame is weg. De laatste klanken galmen door de ruimte.
Concept: Luuk van Gils
Spel: Luuk van Gils, Reinout Bongers en Amber Rozema
Begeleiding: Guus van Geffen